Wuběr rěčow:
K wosobje swj. Józefa
Wo swjatym Józefje wěmy z Noweho Zakonja biblije. Wón pochadźeše ze splaha Dawida a běše ćěsla w Nacareće. Józef bě so slubił z Mariju, Božej maćerju.
Jako Józef pytny, zo Marija dźěćo wočakuje, chcyše ju wopušćić. Cyle sćicha, bjez wulkeje hary. Přetož Józef njewědźeše, zo bě sej Bóh sam Mariju za mać swojeho Syna wuzwolił. Tola Bóh pósła jandźela k Józefej a da jemu rjec: “Staraj so wo Mariju. Wona porodźi syna, kiž wumóži wšón swět.” A Józef sčini, štož bě jandźel prajił. Wza Mariju k sebi, woženi so z njej a běše jej dobry mandźelski.
Krótko do toho, zo so Jězus narodźi, měještaj so Marija a Józef na wulke pućowanje podać. Dyrbještaj so w Betlehemje, měsće z kotrehož Józef pochadźeše, zapisać dać. Hačkuli ćěsla wšitko spytaše, zo by tam hospodu dóstał, so jemu to njeporadźi. Město běše połne ludźi. W nocy přenocowaštaj zwonka města w hródźi. Tam narodźi so Jězus, Syn Boži.
Bórze po porodźe dyrbješe mała swójba do wukraja, do Egyptowskeje, ćeknyć, dokelž chcyše kral Herodes dźěćatko morić.
Hakle lěta pozdźišo móžeštaj so Józef a Marija z Jězusom do swojeje domizny, do Nacareta, wróćić. Tam Józef w swojim powołanju dźěłaše a staraše so wo swoju swójbu. Wjace wo Józefje, Jězusowym zastaraćelu, njewěmy.
Raz hišće biblija powěda, zo staj Józej a Marija Jězusa w Jerusalemje pytałoj, doniž njejstaj jeho w templu namakałoj.
Józefowe dalše žiwjenje a dźeń smjerće njeznajemy. Maja za to, zo bě Józef hižo njeboh, hdyž započa Jězus zjawnje skutkować. Štož pak cyle wěsće wěmy: Józef běše ćichi a swjaty muž, kiž je přeco bjez wahanja wšo činił, štož Bóh wot njeho wočakowaše.
Swj. Józef w Serbach
Postawu swjateho Józefa mamy we Wotrowskej cyrkwi a klóštrje Marijinej hwězdźe a wosebity wołtar w Róžeńčan swjatnicy.
Nyšpor swjatemu Józefej (namjet)
Kěrluš: wosadnik 572 “Józefje, ow mužo swjaty,”
Litanija swjatemu Józefej: wosadnik 26/21 (str 256)
nyšpor Swjatemu Józefej we wosadniku na stronach 527- 529
kěrluš: wosadnik 365 “Tón cyły swět so raduje” abo 540 “Nět meja na zeleni”
(z "Kibö" 2006/4 str.31/32)
· Wosrjedź wobraza leži młody muž, swj. Józef. Wón spi. Při tym soni. Jandźel, posoł Boži, jeho wobjima. "Njeboj so," praji a přinjese jemu Bože poselstwo. "Bóh chce so sčłowječić a trjeba ludźi, kaž tebje." Jandźel rěči dale: "Józefje, syno Dawidowy, njeboj so, Mariju jako swoju mandźelsku přiwzać; přetož dźěćo, kotrež wočakuje je wot Ducha Swjateho." Włosy a płašć jandźela zejhrawaja wokoło Józefa a jandźela kaž płomjenja wohenja.
· Józef spóznaje, zo je zamołwity za samodruhu Mariju. Zrozumi són jako Boži pokiw. Škitaj Mariju a jeje dźěćo. Józef přizwoli, rozsudźi so a jedna - wobstajnje.
· Dyrbi so na puć podać, zhromadnje z Mariju, do Betlehema. Jenož wóslik pomha ćežu njesć. Józef spóznaje, zo pomha druhdy wšo jednore bóle, hač mamy je druhdy zańč.
· Porod dźěsća w chudej hródźi. Wo tym Józef sonił njebě. W hospodźe njebě městna za nich. Józef dyrbi přiležnosć wužić, kiž so jemu skići, jenož žłobik. Boži Syn narodźi so chuduški. Nade wšěm pak swěći hwězda. Porst jandźela na nju pokaza. Škitany je wotrězk wobraza z křidłom jandźela.
· Škitany z jandźelowym křidłom je tež dalši wotrězk wobraza. Wosnje zjewi so Józefej znowa jandźel a wozjewi: "Wzmi dźěćo a jeho mać a ćěkajće do Egyptowskeje!" Józef spóznaje strach kiž hrozy a ćěka ze swojej swójbu, zo by dźěćo před wojakami Herodesa zachował. Škitajo dźerži dźěćo cyle při sebi přitulene a połoži ruku na Mariju, ju pohonjejo. Njezhladuje wróćo, ale doprědka.
· Józef je muž kiž škita žiwjenje. Staji swoje žiwjenje pod Boži škit a nazhonja stajnje znowa: Bóh je přitomny. WÒN smě stajnje zaso žiwjenske plany Józefa změnić. Józef spóznaje: Bóh pokazuje mi puć.
 |
Škitaj, swjaty zastaraćelo, naš kraj.
Rozswěćej zamołwitych za dobro wšěch, zo bychu - tak kaž Ty - wědźeli, kak móža so zamołwiće wo ludźi starać, kiž su jim dowěrjeni.
Spožć wědu slědźerjow wšěm, kiž za přihódnymi srědkami za strowotu a ćělne derjeměće swojich bratrow a sotrow pytaja.
Podpěraj wšěch, kotřiž so za potrěbnych wopruja: dobrowólnikow, personal w chorownjach, lěkarjow a lěkarki, kotřiž na prěnim městnje wo wustrowjenje chorych wojuja, samo na kóšty swójskeje strowowty.
Žohnuj, swjaty Józefje, cyrkej: Sčin z njeje, wuchadźejo z jeje słužownikow znamjo a grat swětła a miłosće.
Přewodźej, swjaty Józefje, swójby: Wutwor z pomocu ćicheje modlitwy harmoniju mjez staršimi a dźěćimi, wosebje najmłódšimi.
Wobchowaj staršich ludźi před wosamoćenjom, staraj so wo to, zo nichtó njezadwěluje, dokelž čuje so wopušćeny a poraženy.
Tróštuj najsłabšich, pozbudźuj chabłacych, proš za chudych.
Wuproš z maćerju Božej wot Boha, wuswobodźenje wšeho swěta wot kóždeježkuli pandemije. Amen.